Niedawna rozmowa na S24 ( kaczazupa.salon24.pl/580489,czy-blogerzy-uratuja-biniende#comment_8971507 ) podpowiedziała mi oczywisty sposób uzupełnienia notki kaczazupa.salon24.pl/577237,35000-odlamkow-i-wpolrzedne-geograficzne-brzozy , w której starałem się na podstawie liczby odłamków i bardzo ogólnych danych o Tu-154 oszacować łączną powierzchnię brzegów odłamków utworzonych przez wybuch. Oprę się na bardzo prostych danych otrzymanych w eksperymencie Biniendy. Można je oszacować z tych zrzutów (http://www.youtube.com/watch?v=FMtACZslWbc) oraz zdjęcia garnka i podanej przez Biniendę jego średnicy.
Tok prostych wyliczeń prowadzących do kolejnych wniosków najlepiej przedstawić w tabeli.
Wyjaśniena do niektórych punktów:.
1. Ustaliłem, że z przędkością 175 m/s wystrzeliwany jest garnek z grubszym denkiem. Gdyby było na odwrót, to wartości w "6" bardzo by się różniły.
6. Większośc energii kinetycznej została żuzyta na rozdzieranie, ponieważ blachę tej grubości można rolować w rękach.
10. Wziąłem z notki BBudowniczego (bbudowniczy.salon24.pl/580154,bledy-biniendy-czy-bledy-setlaka) . W przeciwieńnstwie do całej notki,.te wartosci są sensowne. Cała notka jest bezsensowna - poszycie skrzydła nie może mieć 1 mm grubosci bo wtedy dźwigar nusiałby mieć ponad 30 mm grubości i całe skrzydło musiałoby być dwa razy cięższe.
13. Przyjałem dosyć często powtarzającą się ilość paliwa.
Wszystkie rachunki prowadzone są z większą dokładnością niż pokazywane wyniki pośrednie. Jeżeli kolejna wartość jest iloczynem poprzednich oszacowań, to mnożę większy z jednej pary czynników przez mniejszy z drugiej pary.
A. Jeżeli duża liczba odłamków ma być argumentem na ich wybuchową genezę, to znaczy, że kazdy musiałby być oddzielony od całości w wyniku wybuchu. Każdy odłamek ma swoje brzegi, których, będąc częścią całości nie miał, powstały więc one w wyniku rozerwania blachy. Wynik, wyrażony masą trotylu jest absurdalny, ponieważ dużo łatwiej jest wysadzić 100 krotnie mniejszą masą trotylu jakiś krytyczny element samolotu, ale wtedy odłamki powstają nie na skutek wybuchu tylko zderzenia z ziemią lub wodą.
B. Wpływ będzie miało bardzo wiele innych czynników - geometria, parametry wytrzymałościowe owych 8 kg masy, czas zamiany energii kinetycznej na pracę destrukcji. Z toku rozumowania, który do takich oszacowań mnie doprowadził wynika jednak, że w zasięgu Biniendy są eksperymenty dające o wiele bliższe realiom smoleńskim informacje. Na przykład strzelanie brzozowym klockiem do profilu aluminiowego przybliżającego kształtem pierwszy keson , strzelanie garnkiem o ściankach i denku grubości 3 do 5 mm do drewna brzozowego. Trzeba mieć nadzieję, że takie eksperymenty znajdą się wśród zapowiadanych "pracujemy goraco z cala grupa naukowcow nad nastepnym krokiem, ktory dalej wyjasnial bedzie inne aspekty zwiazane z katastrofa smolenska"(bbudowniczy.salon24.pl/580154,bledy-biniendy-czy-bledy-setlaka#comment_896248) .
C. Ten wniosek jest ilościowo najsłabszy. Nie zajmuję się tym, jaka część energii niesionej przez paliwo może być użyta na rozrywanie przy konkretnym przebiegu kolizji. Pokazuję jedynie, jaka jest skala możliwosci.
W sumie uważam, żze pokazane tu szacunki mogą być obarczone bardzo dużymi błędami ilościowymi, chociaż w kontekście 1 do 5mm oraz 5 do 20mm Biniendy może nie są to błędy niezwyczajne. Tym niemniej, rząd wielkości trzech liczb zawartych w trzech wnioskach mówi sam za siebie - tezy ekspetów ZP zostały sformułowane bardzo jednostronnie, bez ogladania się na inne konsekwencje z nich wynikające, co prowadzi do pokazanych w tej notce pułapek.
Niestety założenie, że architekt czy fotograf, nawet jak kupią książkę, mogą w krótkim czasie zostać wykładowcami w zakresie aerodynamiki oraz konstrukcji lotniczych na tajnych kopletach przygotowawczych do konferencji naukowej, insytruktorami pilotażu tudzież toksykologami zdolnymi w każdej z tych dziedzin przedstawiać bezdyskusyjne teorie oraz obalać kolejne elementy oficjalneych raportów, daje widoczne skutki - kolejne tezy ZP mimo przydawania im coraz bardziej sensacyjnych aspektów mają coraz krótszy czas życia.
Michał Jaworski
